In de serie “Ruïnes” worden de onderwerpen vooral gevormd door ingestorte gebouwen, vliegtuigwrakken, afvalbergen enzovoorts; de resultaten, kortom,van menslijke en natuurlijke destructie. Wat me interesseert is de versplintering van een herkenbare vorm tot iets abstracts. Een foto van een puinhoop of een kubistisch schilderij maken ongeveer hetzelfde duidelijk, namelijk dat figuratie nooit anders is dan een zekere mate van herkenbaarheid. De verfvlekken die ik schilder voegen zich samen tot een herkenbaar beeld in het oog van de toeschouwer, terwijl versplintering en fragmentatie aan de basis staan van hun wording.

De plotseling naar voren springende herkenbare elementen (een vliegtuigstoel, een fiets, een piano, een bot) bevestigen die abstrahering eerder dan dat ze haar weerleggen.